"Maar jij hebt een man. Ik ben alleen."
"Jij hebt geen kinderen. Is toch anders. Makkelijker."
"Jij kunt je tijd zelf indelen. Ik kan dat niet met mijn werk."
"Ik kan niet zomaar iets doen wat ik leuk vind want ik heb geen partner. Dus ik moet alles zelf betalen."
Zomaar wat uitspraken die regelmatig de revue hebben gepasseerd en nog steeds passeren. Vroeger werd ik daar boos om en voelde het alsof mensen altijd luchtig over mij en mijn leven dachten. Ik werd boos omdat zij niet wisten dat ik ook heel hard mijn best moest doen om het te doen zoals ik het deed. En omdat zij helemaal niet wisten wat er verder in mijn leven speelde.
Tegenwoordig word ik niet meer boos. Het kan me soms nog wel raken. Ik vraag me ook af waarom mensen vinden dat ze dit soort dingen moeten zeggen. Om te laten weten hoe druk of zwaar zij het hebben? Om mij te laten weten hoe makkelijk ik het heb tegenover hen?
Het zal altijd een vraagteken voor me blijven. En ik wil er ook geen antwoord meer op zoeken. Simpelweg omdat ik voortaan denk en zeg: “Jij kunt ook keuzes maken waardoor jouw leven makkelijker of leuker wordt.”
In deze blog wil ik hier graag wat dieper op ingaan. Op het maken van keuzes en hoe jij het gras misschien ook groener voor jezelf kunt laten worden.
"Jij kunt je tijd zelf indelen. Ik kan dat niet met mijn werk."
Ik ben nooit iemand geweest die ergens bleef werken als het niet meer goed voelde. Niet omdat ik geen doorzetter ben, maar omdat ik vond dat ik daarin een keuze had. En ik vind het zonde om ergens te blijven hangen waar het niet goed voelt.
Door omstandigheden zijn mijn eerste eigen onderneminkjes niet gelopen zoals ik hoopte.
Ik ging weer in loondienst. Dat was goed voor dat moment. Het zelfstandig ondernemerschap miste ik af en toe wel maar ik voelde dat ik er nog niet aan toe was. Ik zette weer een ander bedrijfje op naast mijn werk in loondienst. Op deze manier heb ik een paar jaar door gehobbeld en heb ik verschillende banen gehad. Ik heb altijd gewerkt en deed altijd wat ik leuk vond.
Uiteindelijk kwam aan die periode ook een “einde” en was ik weer klaar voor het volledig zelfstandig ondernemerschap. Ik ben daar opnieuw helemaal voor gegaan en ben uit loondienst gegaan. Ook dit ging weer met vallen en opstaan. Want een eigen bedrijf(je) beginnen én houden gaat niet vanzelf. Ik ben beter gaan leren waar ik wel en waar ik niet vrolijk van word en ben mijn werkzaamheden gaan “finetunen.” Op dit moment voel ik me happy in het werk dat ik nu doe. Ik voel me als een vis in het water.
“Ik kan niet zomaar iets doen wat ik leuk vind want ik heb geen partner. Dus ik moet alles zelf betalen.”
Ja, ik heb een man. En dat vind ik fijn. Maar voordat ik mijn man leerde kennen heb ik na een scheiding een tijdje in de bijstand gezeten. Ik weet wat het is om met weinig geld rond te moeten komen. Ondanks het feit dat ik niet veel te verteren had, was ik destijds een heel gelukkig mens. Ik kon in mijn levensonderhoud voorzien en ik had mijn eigen stek.
Wat ik wel heel vervelend vond was het traject dat ik bij de gemeente moest doorlopen omdat ik in de bijstand zat. En de “verantwoording” die ik af moest leggen.
Ik kwam uit de bijstand en kreeg na een post-HBO-opleiding gedaan te hebben, een leuke baan. Ik heb in het geheel geen negatieve herinnering aan die jaren. Wel nam ik me voor dat wat er ook zou gebeuren in de toekomst, ik in ieder geval genoeg wilde verdienen zodat ik te allen tijde voor mezelf kon zorgen en niet afhankelijk hoefde te zijn van een instantie of partner. Hoe goed ik ook ben geholpen, het voelt voor mij niet fijn om afhankelijk van iets of iemand te zijn.
Mijn bedrijfjes lopen lekker en ik voel me trots dat ik samen met mijn man de lasten kan dragen en dat we “samen” het geld uitgeven aan leuke dingen. Dat ik daar ook aan bij kan dragen. Het geeft een gevoel van eigenwaarde.
“Jij hebt geen kinderen. Is toch anders. Makkelijker.”
Nee, ik heb geen kinderen. En ja, ik weet dat dat soms makkelijker is dan wanneer je wel kinderen hebt. Het is alleen geen vrije keuze geweest om geen kinderen te hebben.
Het is niet altijd makkelijk om overal te lezen dat het merendeel van de mensen met het grootste gemak zegt: “Mijn gezin komt voor mij altijd op de eerste plaats.” Of: “Ik geniet van de kleine dingen. Ik geniet als ik mijn kind lekker zie spelen.“
Ik ontkom er dan niet aan dat mijn eerste reflex, mijn eerste gedachtes zijn: “Dat is je geraden. Daar heb je voor gekozen en dat is niet iedereen gegund. En daarbij, dat is absoluut geen klein ding. En jij hebt voor jouw kind gekozen. Dat kind verdient het om op de eerste plaats te komen. Is niks meer dan normaal.”
Ja, die gedachtes gaan dan door mij heen. Dat is dan even mijn pijn, verdriet en gemis die dan naar boven komen. Ik weet ook dat het niet eerlijk is om zo te denken. Maar ik ben ook maar een mens en ik “mag” dat dan even denken van mezelf. Om vervolgens direct erachteraan te denken: “Maar ik heb ook mijn gezinnetje waar ik hartstikke blij mee ben en waar ik enorm van geniet.” Want ik heb mijn leven met ons hondje en mijn man omgedoopt tot mijn gezinnetje 😉. Ik pak mijn hondje op zo’n moment even op en dan krijgt ze een extra dikke knuffel.
Conclusie
De moraal van dit verhaal: denk in mogelijkheden en niet in onmogelijkheden. Hoe moeilijk dat soms ook is. Als je in een situatie zit waar je niet in wilt zitten, ga dan onderzoeken hoe je in een situatie kunt komen die wel goed voelt. Of in ieder geval al beter voelt dan de situatie waar je nu in zit. Doe het stap voor stap. Zo kom je vanzelf verder.
We hebben niet altijd een keuze in de situaties die we tegenkomen op ons pad. Maar we hebben wel een keuze in de manier waarop we ermee omgaan.
Ik heb er door omstandigheden op een vrij jonge leeftijd al voor gekozen dat ik nooit een gefrustreerde, verbitterde vrouw wilde worden zoals ik er weleens rond zag lopen. Wat me ook zou overkomen, dat nooit. Op die manier heb ik mijn pad/paden ook proberen te bewandelen. Natuurlijk zijn er periodes in mijn leven geweest dat het veel zwaarder was dan andere periodes. Maar ik herinnerde mezelf altijd aan de belofte die ik mezelf had gemaakt. Daardoor ging en ga ik altijd op zoek naar de weg die het beste voelt. Dat is absoluut niet altijd de makkelijkste weg, maar wel de meest pure. Daardoor klopt het altijd wat ik doe. Dat is waarschijnlijk wat ik uitstraal, waardoor mensen denken dat het voor mij allemaal wel heel makkelijk is.
